स्वप्नामधला राजकुमार म्हणावा तसाच होता तोस्वप्नामध्ये जे काही पहिले तसच होत सगळपण स्वप्न हकीकत बनायचे स्वप्नाच राहिलेकाही दिवसातच एवढा आपलेपणा आणि ती जवळीकबगता बगता समाज गैर झाले आणि गैर ते समाज झालेखरच स्वप्न होतेजे खूप जवळून मनाला स्पर्श करून गेलेस्पर्श असा झाला कि मनावर कळवत पसरलंहसन विसरलेल्या चेहऱ्याला काही क्षणाच हास्य देऊन गेलवाळूत चालताना मागे पायाचे तसे बनतात तसेच काहीपण मला अशा आहे एक लाट पुष्कळ आहेते ठसे पूर्णपणे मिटवण्यासाठी ...-- वर्षा नाईक
No comments:
Post a Comment